Aparat I do skraplania gazów konstrukcji prof. K. Olszewskiego

Aparat według konstrukcji Karola Olszewskiego. Aparat używany przez Olszewskiego od początku roku 1884. Służył do skraplania tzw. gazów ciągłych /m. in. tlenu, azotu, powietrza, tlenku węgla/ z możliwością obserwacji menisku cieczy kriogenicznej i pomiarem temperatury, ale bez możliwości odbioru ciekłego gazu. Układ posiadał trzy kaskady chłodzenia: 1. Wstępne chłodzenie ciekłego etylenu w butli mieszaniną NaCl i lodu 2. Chłodzenie ciekłego etylenu w chłodnicy mieszaniną eteru i stałego dwutlenku węgla zwaną mieszaniną Thiloriera 3. Chłodzenie skraplacza etylenem wrzącym pod próżnią. Istotnym novum w tym aparacie jest zastosowanie "klucza cieplnego" w skraplaczu polegającego na użyciu dwóch szklanych probówek umieszczonych cylindrycznie jedna w drugiej i wypełnieniu przestrzeni między ściankami gazem stanowiącym warstwę izolującą ciecz kriogeniczną zbieraną w wewnętrznej probówce; gdy przestrzeń między ściankami była wypełniona cieczą następowała wymiana ciepła, gdy przepływał gaz, układ działał jako izolator. Rozwiązanie to stosowane jest do dnia dzisiejszego. Olszewski zastosował też nową konstrukcję odparowalnika etylenu stosując jako warstwę izolującą przepływ chłodnego gazu pomiędzy podwójnymi ściankami naczynia w miejsce nieruchomej warstwy izolującej